Son yıllarda tedarik zinciri yönetiminde (SCM) sürdürülebilirliğe ve dairesel ekonomi modellerinin benimsenmesine doğru önemli bir değişim görüldü. Bu dönüşüm, artan çevresel endişeler, tüketicilerin etik uygulamalara yönelik talepleri ve uzun vadeli ekonomik fayda potansiyeli tarafından yönlendiriliyor.

SCM'de sürdürülebilirlik, tüm tedarik zinciri boyunca çevresel etkiyi en aza indirmeyi içerir. Şirketler atıkları azaltmaya, karbon emisyonlarını düşürmeye ve kaynak kullanımını optimize etmeye odaklanıyor. Bu değişim genellikle yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanılmasını, geri dönüşüm programlarının uygulanmasını ve adil işgücü uygulamalarının sağlanmasını içerir.

Dairesel ekonomi modeli, atığı bir kaynak olarak yeniden tanımlayarak bunu bir adım öteye taşıyor. Geleneksel 'al, yap, at' doğrusal modelleri 'yeniden kullan, geri dönüştür, yeniden kullan' ile değiştiriliyor. Bu yaklaşım, ürün ve malzemelerin yaşam döngüsünü uzatarak yeni kaynaklara olan ihtiyacı azaltıyor ve atığı en aza indiriyor.

Şirketler ayrıca ulaşım emisyonlarını azaltmak ve yerel ekonomileri desteklemek için daha yerel ve bölgesel tedarik zinciri modelleri araştırıyor. Dahası, tedarik zinciri şeffaflığını artırmak için dijital araçlar kullanılıyor ve bu da şirketlerin ve tüketicilerin ürünlerin kökenini izlemesine ve sürdürülebilirlik standartlarıyla uyumlu olduğundan emin olmasına olanak sağlıyor.

Bu ortaya çıkan eğilimleri benimseyen işletmeler, yalnızca daha sağlıklı bir gezegene katkıda bulunmakla kalmıyor, aynı zamanda yenilik ve maliyet tasarrufu için yeni fırsatlar keşfediyor. Sürdürülebilir tedarik zinciri uygulamaları, günümüzün çevre bilincine sahip pazarında marka itibarı ve müşteri sadakati oluşturmada önemli bir faktör haline geliyor.